
Omdat de jongste ziek is en liefst de hele dag wil slapen, had ik haar in een grote, rieten stoel voor het raam in de zon gezet. Aan de andere kant van het raam, waar het behoorlijk frisser was, installeerde ik, eerst tot haar vermaak en later tot dat van de gevleugelde vriendjes een vogelvoederstation. Toen ik klaar was en de vogeltjes begonnen aan hun feestmaal, sliep ze al. Maar ze droomde - onder invloed van allerlei reacties tussen ziektekiemen en daartegen strijdende medicijnen, een tekort aan slaap en teveel aan te verwerken materiaal - luidop: "Volels heef geen bestek in twestorant" en andere bezorgdheden inzake de voleltjes en zichzelf "Ik ben mijn schaartje kwijt", gevolgd door een heel arsenaal van klagende geluiden in haar slaap.
Maar het vogelrestaurant "The Early Bird" of de "Vroege vogel" blijkt alvast een succes. Althans van die kant nog geen klagende geluiden gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten