maandag 17 november 2014

Vogels in een zelfgemaakte volière

Vogels, kleine wonderen.
Luchtige lijfjes met dons en veren.
Ik zie ze zo graag.

Enkele jaren geleden vonden we met Kerst een parkietje half doodgevroren tussen de kasseien op straat. We namen het mee naar huis en het kreeg de naam (hou u vast):  Dieudonner Chessboy. Omdat het een godsgeschenk op Kerst was en onze schaakkampioen het als eerste zien liggen had.
Vlug een kooi gekocht en wat spullen én een vrouwtje want ocharme zo'n diertje alleen. Bleek dat zo'n kooi stukken van mensen kostte. Ik had er nochtans één, maar ooit eens uitgeleend en nooit meer teruggekregen. (Wie heeft ze?)
Ondertussen heeft een supersympathieke buur van ons, die van de bank, ons al voorzien van nieuwe vogeltjes want het eerste koppeltje leeft jammergenoeg niet meer,
hij kweekt ze zelf en maakt fantastische vogelverblijven.
Het is geen geheim dat ik al lang droom van een volière dus heb ik besloten - na lang zoeken en wikken en wegen, er zelf één te maken. De volière is af en de bewoners: Sneeuwtje en Keetje wonen er graag.
We hebben nu ook een kweekkastje.
Wie weet wat daar van komt?
Wordt hopelijk vervolgd...