Artist Trading Cards

Een Artist Trading Card of ATC is een uniek visitekaartje. Het is een kaartje van 6,4 cm op 8,9 cm, dat is de grootte van een speelkaart of verzamelkaart zoals de pokemonkaarten. In 1996 bedacht de Zwitserse kunstenaar Stirnemann de ATC. Hij had een tentoonstelling georganiseerd in een boekenwinkel in Zurich met 1200 handgemaakte kaartjes. Op het einde van de tentoonstelling mocht iedereen een kaartje meenemen, er was maar één voorwaarde: een zelfgemaakt kaartje in ruil geven. Het werd het begin van vele ruilsessies. Op een van die ruilevenementen was de Canadese kunstenaar Don Mabie aanwezig, hij bracht het concept naar Amerika.

ATC werd gecombineerd met Mailart, een beweging die in 1960 ontstond in New York en oorspronkelijk – voor de verregaande standaardisering van de afmetingen van poststukken – voornamelijk tot doel had, kunst te verspreiden zonder afhankelijk te zijn van galeriehouders of musea. Alles waar je een postzegel op kon plakken werd verstuurd maar zoals gezegd, dat was van voor de verregaande standaardisering van de afmetingen van poststukken.

De combinatie van ATC en mailart is natuurlijk geniaal. Kleine kaartjes die als visitekaart (alle gegevens van de maker staan op de ommezijde) de hele wereld worden ingestuurd. Alle technieken zijn toegelaten en de kaarten worden geruild, nooit verkocht. Je komt niet alleen in contact met andere interessante mensen met een zeker kunstgehalte, je bouwt bovendien een unieke kunstcollectie op.

En in het thema “Belgen, Vlamingen, ken uw landgenoten!” een korte voorstelling van een wereldberoemde Vlaming die te weinig bekendheid geniet in eigen land:

Guy Bleus, alhoewel of net doordat hij een “administratie-kunstenaar” was, heeft hij met zijn postale activiteiten een kunstarchief opgebouwd “The Administration Centre – 42.292” * met werken en informatie van 6000 kunstenaars uit 60 verschillende landen. Fenomenaal!

In België is er niet veel ATC-activiteit. In de UK en Amerika en natuurlijk in Zwitserland zijn er vaak en veel ruilbeurzen/tentoonstellingen. In België zijn de ATC-makers vooral via het internet actief.

Op Facebook is er een groep met de logische naam: Artist Trading Cards die op zijn Amerikaans, je eerst plat bombardeert met regels en plichten - maar uiteindelijk valt het wel allemaal mee. Er zitten bovendien echte kunstenaars tussen de aanbiedingen. Het is fijn om af en toe een prachtstukje te ontdekken en dan maar hopen dat ze met iets uit jouw galerij willen ruilen.

Het is ook onbeschrijfelijk fijn om de brievenbus te legen en er een pakje in te vinden met veel buitenlandse postzegels en je favoriete werkje er in. Omdat het om kunstzinnige mensen gaat, is het natuurlijk zo dat het meestal een kunstwerkje is en een beetje meer. Een originele omslag, een extra boekenlegger, soms materiaal of een brief erbij.

Ik hoop met dit stukje mijn bescheiden bijdrage te hebben geleverd aan het ATC-gebeuren hier in ons taalgebied en hoop me te mogen verheugen op reacties.

Hierbij alvast mijn eigen (bescheiden) galerie:



Bovenste vier: Haiku op tekening
Vijfde: 15 geknipte silhouetten van zwart karton (zoals geleerd op Place du Tertre) op silhouetten van krantenpapier op een gemeenschappelijke achtergrondtekening.
Zesde: zes naakstudie's naar levend model met klaproos. (Getekend onder het kritische oog van Thierry Bonnaffé in het atelier Woman in Art)
Zevende: een origami-vos in geverfde origami 塗装折り紙.
Achtste: het gedicht van John McCrae 'In Flanders Fields', aquarel met typmachine gedicht.

(De eerste Haiku, enkele stukken uit Flanders Fields en de origami-vos zijn al weg. Over de naaktstudies met klaproos kreeg ik een pm dat er een waarschuwing Adult Content op moet.)

* In 1979 heeft hij zich laten registreren als merknaam bij het Benelux Merkenbureau in Den Haag. Het nummer dat hij daar kreeg, is nu zijn pseudoniem “42.292”

Favorite Things

Raindrops on roses and whiskers on kittens
Bright copper kettles and warm woolen mittens

Vijf jaar geleden zongen we deze klassieker tweestemmig in een paar boekhandels in Oost- en West-Vlaanderen bij de eerste druk van Zonnebloemenzee. “We” waren: de onvolprezen Cathy Du Prez, een sopraan die we bijna letterlijk van straat plukten (tweemaal een andere, zelfs eenmaal een medewerkster van de boekhandel zelf die na haar uren een zangcarrière had) en ikzelf.

De rest van het repertoire was door Cathy geschreven en gecomponeerd om drie van de vier hoofdpersonages voor te stellen. Favorite Things diende om het complexloze vierde personage uit te beelden dat een beetje autobiografisch is.

Brown paper packages tied up with strings. Zeer zeker! Weinig doet mijn hart zo snel slaan als een pakje in de brievenbus, volledig reglementair met bruin papier en een touwtje eromheen.
Cream colored ponies and crisp apple streudels, mja... Doorbells and sleigh bells and schnitzel with noodles. Wintermens die ik ben, kan ik me die liefde voor sleebellen voorstellen, die deurbel lijkt me moeilijker om van te houden, maar schnitzel als vegetariër kan ik niet echt appreciëren.
Wild geese that fly with the moon on their wings heb ik nooit in het echt gezien maar ik heb er wel een voorstelling van in mijn hoofd. Het lijkt me een droombeeld dat we samen in ons collectief geheugen meedragen. Girls in white dresses with blue satin sashes, Snowflakes that stay on my nose and eyelashes, Silver white winters that melt into springs, allemaal Disney-old school en MGM-romantiek.

Persoonlijk zou ik er echter 'koffers' bij zetten, mocht ik iets mogen toevoegen aan deze klassieker.

Koffers zijn nu eenmaal dragers van beloftes. Net zoals de pakjes in bruin papier met een koordje eromheen jagen ze de fantasie en de verwachtingen hoog op. Euforiemomenten. Meer dan tachtig procent van de avonturenverhalen gaan over het zoeken naar een koffer. Bijna alle schatkaarten hebben een tekening van een koffer of we denken die erbij op de plaats waar een groot kruis staat, een koffer ís het symbool van een schat.

Cliff Richard zong al – behoorlijk macaber vond ik altijd, maar andere tijden-andere zeden – I'm gonna lock her up in a trunk.

Koffers wijzen op oude spullen, schatten, waardevolle zaken maar ook reizen, avonturen en verhuizingen. Over favoriete dingen gesproken.
Misschien ben ik simpel van geest of naïef maar ik heb het idee dat die liefde voor koffers die ik heb niet uniek is maar net zoals het beeld van de ganzen met maanlicht op hun vleugels, een universeel iets is die iedereen in zich meedraagt, iets uit ons collectief geheugen, meegedragen sinds we nomaden waren en gegroeid in de geschiedenis van de mensheid met het vergaren van schatten en geheimen. Vandaar mijn idee dat een koffer misschien wel één van de fijnste geschenken is die je iemand kunt geven. Nee?
Ik heb me alvast 'artistiek' een beetje kunnen uitleven, ook al één van mijn favoriete zaken...

Collage '14

KUNSTWERKT en het Forum voor Amateurkunsten nodigen je uit om terug te blikken op de Eerste Wereldoorlog, die 100 jaar geleden losbrandde.  Met als centrale vraag: kan iets vervreemdend ook esthetisch zijn? Hoe beeld je zoiets uit? Hoe breng je allerlei contradicties samen tot een samenhangend geheel?
Mijn interpretatie is te zien op KunstWerkt.