Het voornaamste streven van het industrieel kapitalisme is het scheppen van hulpeloze mensen. Hulpeloze mensen zijn afhankelijk van anderen, van 'specialisten', van industrie en van geld.
De markteconomie is de gedicteerde oplossing. Als we dus teveel voor onze kinderen doen dan helpen we hen in het keurslijf van een hulpeloze mens.
Voor Tom Hodgkinson, auteur van The Idle Parent en zijn voorgangers Jean-Jacques Rousseau en D.H. Lawrence is dit de vrijgeleide om een luie ouder te zijn. Voor Hundertwasser is het de reden om zijn eigen toilet uit te vinden en voor Lev Tolstoy om zelf zijn schoenen te maken.
Ik wil het zelf zo ver niet doortrekken maar ik geloof wel oprecht in de bovenstaande stelling.
In het begin van 2013, een seizoen of vier geleden lijkt het wel als we ons door de klimatologische condities zouden laten leiden, beslisten we om te gaan voor de transitiegolf die nu door de Westerse wereld trekt en eigenlijk niet meer inhoudt dan dat we gaan leven zoals onze overgrootouders deden uit noodzaak en onze ouders uit idealisme in hun gouden hippietijd. Nu wordt het alweer noodzaak, maar ditmaal niet omdat we geen mogelijkheden hebben zoals onze grootouders maar omdat we er teveel hebben.
Ik zou hier kunnen een bijbel schrijven over wat we allemaal doen om niet of toch veel minder mee te draaien in de consumptie-mallemolen maar er zijn al genoeg predikanten op het web. Ik heb noch de ambitie noch de goesting om daarover te schrijven, onszelf daarbij onvermijdelijk te idealiseren en daardoor andere mensen met een slecht gevoel achter te laten. Kort samengevat kopen we nog een minimum aan spullen en proberen we zelf groenten te kweken of fietsen we er om naar de plaatselijke bioboerderij. We eten 'traag' brood, recycleren en verstellen onze kleren.
En of kinderen nu wel of niet kneedbaar zijn, of het nu opvoeding of aanleg is die aan de basis ligt van hun karakter, hun intellect of latere carrière, ik geloof er sterk in dat een kind dat leert voor zichzelf zorgen een betere volwassene is. En als mijn oudste die een onvoorstelbare sloddervos - tiens - en chaotische vergeetkous is, nu naar school trekt zonder schooltas, met een half gevulde lunchdoos of met alweer een veel te korte jeans of twee verschillende kousen dan denk ik - nee hoop ik - dat hij het misschien leert tegen dat hij volwassen is. Laat hem nu nog wat klunzen want het is oneindig veel charmanter als een tienjarige met zijn hoofd in de wolken loopt met aan zijn voeten twee verschillende kousen dan dat een volwassen man gebukt gaat onder de spot van gestroomlijnd levende mensen omdat hij die fase nog door moet.
Of wensen we onze dromers allemaal een slaafse partner toe die kousen, ondergoed en een schoon hemd zal klaarleggen voor de door ons afhankelijk gemaakte mens?
Bovendien lopen we binnen het gezin allemaal minder als kippen zonder kop rond als iedereen een stukje verantwoordelijkheid leert opnemen. Huishouden is al zo'n onaangenaam werk, je kan het maar beter tot een minimum herleiden en meer tijd vrijmaken om te lezen, te creëren, te denken, te schrijven, te schilderen, te klussen, te tuinieren, te bakken en te koken en plezier te maken met elkaar zodat je daar ook al geen geld meer aan moet uitgeven.
In afwachting van hun zelfredzaamheid experimenteren onze kinderen nu in hun eigen vierkante meter moestuin en voorzien ze ons van radijsjes bij het aperitief. Merkte je overigens al op dat 'radijs' een stukje van 'paradijs' is? Kinderen die in aarde wroeten hebben niets anders nodig, geen speelgoed, geen aandacht... De ouders kunnen lezen, zelf tuinieren of aperitieven met vrienden. Beter kan het niet worden.
De nieuwe man en de nieuwe wereld worden op dit moment gemaakt. Dus ouders van nu, geniet van de zon als die al eens wil schijnen en laat je kinderen in de aarde wroeten en leren hoe ze voor zichzelf kunnen zorgen. Rome is niet in een dag gebouwd maar je kunt wel redelijk snel je eigen paradijsje creëren met deze twee tips. Het zijn bovendien 'investeringen' in zowel een prettige vandaag en een betere wereld voor morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten