De verleiding

Ondanks dat ik meer dan een decennium gewerkt heb in de reclame-wereld of misschien juist daarom schrijf ik dit stukje. Ik verbaas me al mijn hele leven over mensen die zeggen: “Ik laat me door reclame niet beïnvloeden”. En voor zowat negentig procent van de mensen die ik ken, geldt dat. Als dat echt zo zou zijn dan zou die hele reclamewereld geen miljoenenzaak zijn.

Tijdschriften en kranten leven erop, televisieprogramma's en het hele internet bestaan alleen door reclame. Bizar als je bedenkt dat dit eveneens onze enige informatiekanalen zijn.

“Maar ik niet!”

Nee?

Creatievelingen die wars van voorgeschreven regels Apple kiezen...

Zin in een Coca cola...

Zin in fastfood...

De Tablet? Dat ding dat eigenlijk alleen maar bestaat en verkocht wordt bij gratie van reclame en niet omdat het nuttig is of we er nood aan hebben. Elke reclamespot voor de Tablet heeft als doel een nieuw 'nut' te verzinnen voor het milieuonvriendelijke gadget.

Zelfs toiletpapier, microgolf-producten, mascara, bepaalde dranken, tandpasta, deo, badschuim, 'echte merken'... zouden we van nature niet 'willen' maar worden ons aangeleerd en aangesmeerd door de reclame.

Coca Cola heeft een reclame-budget van meer dan twee miljard dollar per jaar. Het is de grootste adverteerder ter wereld. Twee miljard dollar per jaar voor één product en we worden dagelijks constant met grote merken bestookt. Hoe zou de wereld er kunnen uitzien als we dat budget aan iets anders zouden kunnen uitgeven?

Mijn fantasie slaat op hol.  Milieu, cultuur, onderwijs...

Ik weet van mezelf dat ik me enorm laat beïnvloeden door reclame. Daar dient reclame ook voor. Het is ingenieus in elkaar gestoken om je te verleiden, jaloers te maken en te beïnvloeden zonder dat je het gevoel hebt dat je beïnvloed wordt. Zoals mijn lief me op het moment van dit schrijven probeert te overtuigen dat hijzelf niet - nooit - in geen enkel geval beïnvloed werd, wordt of zal worden door reclame. Maar dat maakt de reclame net zo sterk, dat je de illusie hebt dat je over een vrije keuze beschikt. Ik kan ervan meespreken, het is hard werk goede reclame maken.
Als je reclameblaadjes niet bekijkt heb je minder de drang om iets te willen, zo simpel is het. Als je niet weet dat het bestaat dan wil je het niet. Als je het niet ziet dan heb je geen vertekend beeld van de werkelijkheid en dan ben je blijer met jezelf, je gezin, je partner, je kinderen, je huis en alles om je heen omdat je ze op een ander niveau bekijkt dan puur vergelijkend. Als je vergelijkt met een ideaalbeeld ons ingegeven door de reclame in het algemeen ben je eigenlijk al slachtoffer van de reclame zonder dat je het weet.

Soms – uit bezorgdheid voor mijn kinderen en mezelf – wil ik een bordje hangen aan mijn brievenbus, “Geen reclame”. Reclameblaadjes zijn tijdrovend en maken je ongelukkig.
Maar weet je... ik heb het papier te hard nodig. Het is gratis en met de bergen papier-maché die hier worden geproduceerd hebben we nooit papier genoeg. Bovendien biedt reclame mooie plaatjes op onwaarschijnlijk duur glanspapier dus ideaal om collages te maken.

Zoals deze bijvoorbeeld.

“De Verleiding”

Gemaakt uit direct mailings, is dat niet passend?