vrijdag 29 juni 2012

Prettige Vakantie!

Hoe wens je iemand een prettige vakantie? Dit is onze poging voor de juffen, buschauffeur, busbegeleidster, naschoolse opvang, onthaalmama etc... allemaal engelen in de vermomming van gewone mensen met gewone taken.
We kozen een onbewoond eilandje met parasol voor een welverdiende rust.



En een persoonlijk woordje voor iedereen.











Prettige zomer iedereen!

woensdag 27 juni 2012

Schilderen

Het fijne aan schilderen is dat je het kan doen zonder associaal te zijn. Met schrijven is dat anders. Schrijven gebeurt in je hoofd. Het is bijzonder moeilijk een correcte, logische zin te schrijven wanneer een peuter vier miljard keer per halfuur "Mama, kijk!" roept. Op woensdagmiddag is het een driekoppig koortje: "Mama, kijk! Blijven kijken mama!" Op zo'n dagen leg ik papier, krijtjes, verf en potloden op tafel en maak er een "ons-moment" van. Dan ga ik even enthousiast te werk als de kinderen. Mooi weer is een cadeautje want dan kunnen we buiten zitten en het huis binnen schoon houden.

Vandaag dus zo'n dagje. De kinderen tekenen en schilderen dat het een lieve lust is. De kleinste schildert papa op een wit blad en groene stippen op haar witte rokje.
Ik wil de kippen schilderen. Ik schilder het liefst naar levend model maar omdat de kippen zich niet laten zien, schilder ik eerst mezelf in de tuin, of toch wat ik van mezelf kan zien zonder spiegel. Het voelt prettig. Schilderen en genieten van kleuren die vorm aannemen onder mijn handen op de miniatuurdoeken. Dat mijn kinderen altijd ongenuanceerd complimenten geven, helpt ook natuurlijk. Maar de zon en het vrij en blij kliederen geeft echt een zomers vakantiegevoel.

Na een tijdje komen de kippen vanuit het struikgewas.
Het moment dus om enkele snelle schetsen te maken met krijt. Daarna schilder ik het verenpatroon met acrylverf. En ondertussen genieten van de kippen, het schilderen en de kinderen en hun getater.

En na al dat welzijn nog eens nagenieten van de dag want de herinneringen hangen aan de muur als onuitwisbaar bewijs van deze zonovergoten dag, even onuitwisbaar als de groene stippen op het witte rokje van onze jongste.




dinsdag 26 juni 2012

De Moestuin

Het is nog niet wat het uiteindelijk zal moeten worden maar we zijn op de juiste weg:
De aardbeien groeien dit jaar in hangkuipen, dat scheelt in onderhoud.
De soepgroenten en kruiden staan in de kruidenspiraal.
De rest van de groenten staan hier.
Tuinieren op een manier om geen overschotten te hebben: met deze methode zouden we de hele zomer afwisselen groenten moeten kunnen eten zonder overschotten en zonder tekorten.
Wordt ongetwijfeld vervolgd als het weer wat mee wil.

zaterdag 9 juni 2012

Ongewenste kampeerders

Er is een bende neergestreken achterin onze tuin. Blijkbaar vonden ze de woestenij daar een goede kampeerplaats en niemand weet wanneer ze weer zullen vertrekken. De woestelingen maken nogal wat kabaal en gooien hun afval overal. Ze breken jonge twijgen af met vrucht en al en ze mikken vogelnestjes uit de bomen waardoor we bijna dagelijks dode mezen- en mussenbabietjes vinden in de tuin. Het hele kamperen werpt een schaduw over onze tuin, net zo zwart als hun zware-jongens-verschijning. In het begin had ik er niets tegen, iedereen welkom enz. Maar nu de kampeerders systematisch alle eieren van onze kippen en eenden opeten, heb ik mijn bedenkingen. De eenden, oké, die leggen de hele tuin rond, sloddervossen als ze zijn, maar de kippen, die zo secuur in hun eigen nestje elke dag een ei leggen. De kampeerders lopen gewoon het kippenhok binnen en stelen de eieren uit de nesten. De schalen vinden we terug in het gras rond de kampeerplek. Verder eten de - steeds meer ongewenste - kampeerders alle kersen van onze drie kerselaren. Ze zijn nog niet eens rijp! De aardbeien waren in één dag allemaal verdwenen. Terwijl wij er altijd een sport van maken ze te laten hangen tot het allerlaatste moment zodat ze zoeter smaken dan welke winkelaardbei ook.

Bovendien heb ik een sterk vermoeden dat de kampeerders niet alleen fruit en eieren stelen…
We missen een kleine zakmes, een theelepeltje en een zilveren armband.

Ik kan wat hebben maar dit is niet fijn meer.
Die hooligans, zwarte schurken, Gothic disaster... ze moeten weg. Dat ze ergens anders kamperen!

We hebben nu een paar voorzorgsmaatregelen genomen. Eerst en vooral hebben we een familie-pizza gekocht, een supergrote in een aluminiumschaal en dan zijn we ook nog eens de zolder opgegaan om zes gigantische zilveren kerstballen te halen uit de doos met Kerstspullen.

De kerstballen hangen in de kersenbomen en het pizzablik, daar hebben we twee grote rubberen ogen op gemaakt met knutselrubber en kralen. Wanneer de zon er op schijnt, schittert en glittert het tot het pijn doet aan de ogen. Het pizzablik maakt overigens ook nog lawaai in de wind. Dat zal hen wel verjagen.

Weg! Uit mijn tuin, mijn fruitbomen en mijn kippenren, zwart gespuis. Ik KEN jullie namen!
Ik heb ze opgezocht: meneer en mevrouw Ekster, meneer Kauw en jongeheer Raaf*!
Noot: zoals ongetwijfeld terecht opgemerkt hieronder bestaan er hier geen raven meer dus jongeheer Raaf is waarschijnlijk gewoon een Buitengewoon Grote Kraai met de E.A. Poe - bekende karaktertrekken.

woensdag 6 juni 2012

Water

Ik, polderkind opgegroeid tussen slootjes en de zee nooit veraf, moet water hebben in mijn tuin.
Het begon met de eendenplas want die was noodzakelijk voor de eenden. Goed excuus en nu met de problematiek van biodiversiteit is er nog een welkom excuus bij gekomen. Want veel kleine vijvertjes zijn goed voor de instandhouding van allerlei nuttige diersoorten.

Eerst waren er wat kuipen op het terras met waterlelies en waterhyacinten maar die kuipen werden ingegraven en er kwamen er nog bij. Nu hebben we in de bloemenborder vijf kleine vijvers met vissen, kikkers, waterlelies, waterhyacinten, watermunt, dotterbloemen en lis. En bij momenten de volledige mussenpopulatie uit ons dak die er komt drinken of baden. Om het veilig te maken voor onze jongste en voor kleine dieren in de tuin zijn er heel veel stenen en keien in de vijvertjes gestapeld. Sommige keien komen boven het wateroppervlak uit. Daarop komen vlinders verpozen en drinken.

Het is gezellig om het geplons te horen van een badend vogeltje of een kikker die duikt. Verwonderlijk ook hoe snel kikkers en libellen onze vijvertjes gevonden hebben. Terwijl de dichtste natuurlijke poel toch een halve kilometer van onze tuin af ligt.
Nu het weer afwisselend plensbuien en zonneschijn brengt is een watertuin op zijn best.
Ik geniet met volle teugen van het waterleven, de geluiden van vogels, vissen en kikkers, het geschitter van de zon op het wateroppervlak, plensringen van regendruppels, kleine insecten die over het water schaatsen, al krinkelend en winkelend...

Men zou warempel zin krijgen om poëzie te schrijven aan de waterkant.

zaterdag 2 juni 2012

Lievelingsspeelgoed of LiTiMa III

Deze ochtend de speelhoek in de tuin uitgebreid en de trampoline voor de kinderen in elkaar gezet. Ondanks de horrorverhalen was het in een zucht en een draai geklaard. De rest van de dag de kinderen niet meer gehoord door hun intensief spel met de verpakking van de trampoline. En of ik geen hangar wou bouwen zodat hun 'vliegtuig' droog blijft wanneer het zal regenen. Zeg nu zelf; een speelhut, een trampoline en nu een hangar? Voorlopig is de schuur de hangar maar ik heb wel de indruk dat dat vliegtuig een blijvertje is en bovendien de prijs van de trampoline dubbel en dik waard geweest. Een hele dag met zijn drietjes zijn die gaan wereldreizen en heb ik in de tuin gewerkt en in de zon negen ton was geplooid - ik zat namelijk een beetje achter met mijn was.

En de trampoline zelf? Een kwartier springen schijnt het equivalent te zijn van vijf kilometer lopen. Ik zie een nieuwe uitdaging voor mezelf.




Kiemcakejes

Ik heb iets leuk gepland of is het toch geplant?
Een cadeautje voor een tuinfeestje of een tuinliefhebber.
























100 gr fondant of melkchocolade
100 gr boter

4 eieren
150 gr poedersuiker
150 gr zelfrijzende bloem
60 gr cacaopoeder
Royal Icing in sapgroen om kiemplantjes mee te boetseren. (Slangetje boetseren, dan een V ervan vouwen en de twee opstaande punten platdrukken, onderkant in een steeltje vouwen, laten hard worden in de ijskast.)
Bereiding
1. Verwarm de oven voor op 175°C.
2. Laat de chocolade en boter au bain marie smelten. 3. Roer de eieren, bloem, suiker en cacaopoeder om tot een egaal deegje. Voeg de gesmolten boter en chocolade toe en roer alles nogmaals goen om.
4. Verdeel het deeg over de bloempotjes en plaats gedurende 17 minuten in de voorverwarmde oven.
5. Laat 10 minuten rusten.
6. prik een gaatje in het midden en stop er een geboetseerd kiemplantje in.

vrijdag 1 juni 2012

De Cabane ofte LiTiMa deel II

Drie dagen mooi weer en een bouwpakket zonder bouwinstructies, dat waren de premissen voor het bouwen van een hut in de tuin.
De planken lagen zoals losse stukken van een legpuzzel zonder voorbeeld in het gazon. Omdat het een feestweekend was, was de infolijn niet bereikbaar. Het nummer stond vermeld op de factuur, want de factuur, die zat in tegenstelling tot de bouwinstructies natuurlijk wel bij de planken.
Wachten tot na het lang weekend?
Geen optie!
Sommige dingen zijn vanzelfsprekend. Bijvoorbeeld een hut bouwen. Bouwplannen, heb ik nu gemerkt, zijn eigenlijk meer een beperking dan iets anders. De hut werd mooier en groter en veel steviger dan de ontwerper oorspronkelijk had gepland. Zoals vaak met ontwerpers van dat soort zaken vroeg ik me af waarom bepaalde beslissingen genomen waren. Zoals een balkonnetje van vijftig centimeter bij een meter tachtig. Daarop kwam een afdakje dat op zijn laagste punt een beetje hoger dan een meter was. Speelhut voor kinderen van vijf tot vijftien jaar. Komaan! Nu is het balkon anderhalve meter op een meter tachtig en twee meter hoog. Het oorspronkelijke balkonnetje is nu een zitbank met kussens met leeslamp perfect passend voor kinderen van twee tot honderdentwee.
Gelukkig was er een doe-het-zelf-zaak die open bleef tijdens deze dagen en werd er volop hout aangesleept om de hut aan te passen aan alle verwachtingen. Waarvan de meeste eigenlijk gecreëerd werden tijdens de opbouw.
Plannen rijzen om er te blijven slapen deze zomer. Er is ecologische water- en lichtvoorziening. Warm water om handen te wassen en te douchen dankzij een zonne-energiewaterzak, fris water in een waterpomp binnen om te drinken. Sfeerverlichting en functioneel leeslicht op zonne-energie voor ‘s avonds en dankzij het doorschijnende dak op het terras is er volop warmte om druiven en aardbeien te kweken en je kan buiten zitten wanneer het regent.
Er staat een kinderbed maar het kan opengeklapt worden tot een tweepersoonsbed.
De ramen zaten er al in, de ruiten zijn 'onbreekbare' schilderijlijsten van de IKEA die toevallig, wat een meevaller, perfect passen in de ramen. Verder is een fietsbel de deurbel, de gordijnen zijn afdankertjes uit de badkamer. De boekenrekken en bloembakken zijn wijnkistjes. Er is een koelbox en er staat serviesgoed.
Als iemand het plan wil van de hut, laat dan een berichtje achter want nu ik het toch helemaal uitgetekend en gemeten heb, zou ik het fijn vinden als er nog mensen van kunnen genieten.

Zie je het naambord, de takel-emmer, de klok, de verlichting op zonne-energie, de druivelaar, de aardbeienplantjes, de zonnebloemthermometer, het kralengordijn, de zitbank met leeslamp op zonne-energie, het bed, de schommelstoel op het kleine terras, het vlinder-vogel-huisje?


 



Zie je de deur-fiets-bel, de drinkwatervoorziening, het passende schilderijtje 'treetops', de zelfgemaakte kussens, de boiler op zonne-energie, het sanitair, de gezelligheid om boven te liggen lezen of beneden te lunchen?