Litima I

Liefhebben en tuinieren zijn wat mij betreft zeer krachtig verbonden. Het heeft te maken met geduld hebben, met koesteren en met bijzonder intense zintuiglijke ervaringen.

Tuinieren behelst bij Villa Liervinck nogal uiteenlopende taken; de hoenders en hun vele nesten onderhouden, de plassen en vijverkuipen inclusief waterplanten en vissen gezond en in evenwicht houden - spijts de vernielzuchtige eenden, de moestuin aanleggen - elke oogst en tussenoogst opnieuw, de bloemenborder in bloei houden - van februari tot december, het verwilderde bosje waar meer werk aan te pas komt dan de naam doet vermoeden, de komposthoop aanvullen en keren - ook hier is vaak een Japanse delicaatheid nodig om het evenwicht gezond te houden, de siervoortuin de naam waardig maken en het onderhouden van een weilandje dat verlangt een gazon te zijn.  
Straks wordt dat weilandje een stukje kleiner. Ik heb met het uitbarsten van deze lente die zwoel en vochtig de tuin laaft zoals weinig lentes hiervoor, de onweerstaanbare drang om voor mijn drie grote liefdes een eigen tuin aan te leggen.

Een tuin voor de kinderen. Zonder twijfel nu al mijn favoriete activiteit van het jaar. ‘Rosebud’ komt spontaan - en voorspelbaar associatief - als naam bij mij op voor de kindertijdherinneringen in spé. Maar de kinderen verkiezen zelf Litima als naam voor hun plekje. Een samenhorigheidsgevoel dat ik niet in de kiem zal smoren.

We maken een lijst op van alles wat er in de tuin zal komen. Kind-, bij- en vlindervriendelijke bloemen, alweer een nieuw insectenhotel – we hebben al een hotelketen ondertussen, vlinderkastjes, nestkastjes, een moestuin met alleen maar lekkere dingen, een schommel, een kuip met water...

Maar bovenal moet er een schuilplek in. Ons klimaat in acht nemend, liefst een waterdicht plekje. Wegens de vele kleine bewoners in de tuin, liefst ook hoog gelegen. Het evidente – en zeer prettige - besluit is snel genomen: we bouwen een boomhut!

Over enkele dagen beginnen we eraan!

Wordt vervolgd!