Zomer-album

Liefdevol plannen
Een zomerreis ontvouwt zich
mijn hart klopt erin.

Van een oud behang-staalboek maak ik dit jaar ons reislogboek...

(wordt vervolgd)

Vakantie creativiteit...

Wat hebben we vandaag gemaakt?

Zie je het al?

Kom anders wat dichter... 

En nog dichter...

 Kijk rechts beneden...

En kom nu dichtbij!

Op het bordje staat: Opgelet, trap niet op de elfjes...

Er zijn al twee moestuintjes mee naar huis met de logeetjes die net vertrokken zijn en weet je wat het leuke is? Het zijn echte moestuintjes, de zaadjes zullen de komende dagen kiemen en straks kan er geoogst worden. Minigroentjes!

Inspirerende ontmoetingen in Sarlat. Deel II

Sarlat 2011, alweer een kunstzinnige connectie met mijn favoriete stad in Frankrijk, alhoewel er dit jaar beduidend veel minder artiesten in de straten zijn dan drie jaar geleden, wat de kans enorm klein maakt om iemand te ontmoeten waarmee je een link kan leggen. Dit keer was het geen muzikante maar een poëtische illustratrice en grafische prutser (quote).
De correspondentie komt op gang en mijn verbazing stijgt bij zoveel tolerantie over mijn duiven-Frans.
Céline, als ik haar naam hier mag verklappen, stond met een kraampje in de straten van Sarlat. Zoonlief spendeerde zijn tweeënhalve euro (wegens goed gedrag tijdens de heenreis) aan een reproductie van haar omdat ik die zo toverachtig vond. Cadeautje voor mij. <3 Mam'zelle Roüge is zelf ook een toverachtige verschijning. We geraakten aan de praat – ja praten (!), in het Frans en zo! En ze begreep me zelf voor het grootste deel van de conversatie – en we wisselden onze ATC’s.
Nu, terug thuis, hangt de reproductie aan de muur en de ATC ook want ze is te mooi om zo maar te laten slingeren in ons chaotisch huishouden. Céline schrijft dat ze het fijn vindt om contact te hebben met een schrijfster en ik dat ik haar tekeningen super-chouette vind. Er groeien ideeën en plannen…
Wie weet wat daar uit zal groeien?
In afwachting een pomme d' amour?

Inspirerende ontmoetingen in Sarlat. Deel I

Sarlat 2008, met zijn middeleeuwse straatjes, vele acrobaten en muzikanten is voor mij de mooiste van Frankrijk. En in één van die straten staat soms, wanneer de zon schijnt en de zonnebloemen bloeien, Eskelina te zingen.

Eskelina is een Zweedse schone met een fantastische stem die in Frankrijk is blijven wonen en zingen.

Ze speelt gitaar en ze schrijft zelf haar liedjes. Ze spreekt geen Engels maar in mijn eigen Frans ben ik beginnen praten met haar en in haar geheel eigen Frans is ze beginnen terugpraten. Weer thuis schrijft ze naar mij in het Zweeds en een soort Frans en ik antwoord in het Noors en in een anders soort Frans. We schrijven naar mekaar en aan mekaar en we wisselen pennenvruchten en eindproducten uit aan elkaar. Ik schrijf op haar muziek en zij voert een eeuwige zoektocht naar iemand om Zonnebloemenzee voor haar te vertalen. Zij draagt altijd een zonnebloem op haar hart en ik in mijn hart. Onze stemmen gaan zelfs goed samen. We hebben een connectie en dan is de taalbarrière onbetekenend klein.

Wil je haar horen?
http://www.myspace.com/eskelinasolo/

regenschaduwen

Lillium Rose

De roze lelie

is afgeknakt maar bloeit nu

open in de vaas.

Appels

 Appelschijven

verkleuren, herfstgeuren

in de warme keuken

De vakantie is begonnen en de tuin ligt er nat bij.
Goed voor de tuin natuurlijk maar voor kleine meisjes een beetje saai.
Na wat rond te lopen met regenlaarsjes in plassen, komt de vervelingshonger opsteken.
"Mama, heb je iets om te eten?"
Appels zijn geen optie wegens te saai.
En dan hebben we meteen een activiteit.
Appels schillen, klokhuis uitsteken en in schijfjes snijden.
In de oven 90 minuten op bakpapier en
100 graden en we hebben een doos vol appelchips.
Geen vet en geen suiker.
"Hoeveel mag ik er mama?"
"Zoveel je wil!"