Inspirerende ontmoetingen in Sarlat. Deel II

Sarlat 2011, alweer een kunstzinnige connectie met mijn favoriete stad in Frankrijk, alhoewel er dit jaar beduidend veel minder artiesten in de straten zijn dan drie jaar geleden, wat de kans enorm klein maakt om iemand te ontmoeten waarmee je een link kan leggen. Dit keer was het geen muzikante maar een poëtische illustratrice en grafische prutser (quote).
De correspondentie komt op gang en mijn verbazing stijgt bij zoveel tolerantie over mijn duiven-Frans.
Céline, als ik haar naam hier mag verklappen, stond met een kraampje in de straten van Sarlat. Zoonlief spendeerde zijn tweeënhalve euro (wegens goed gedrag tijdens de heenreis) aan een reproductie van haar omdat ik die zo toverachtig vond. Cadeautje voor mij. <3 Mam'zelle Roüge is zelf ook een toverachtige verschijning. We geraakten aan de praat – ja praten (!), in het Frans en zo! En ze begreep me zelf voor het grootste deel van de conversatie – en we wisselden onze ATC’s.
Nu, terug thuis, hangt de reproductie aan de muur en de ATC ook want ze is te mooi om zo maar te laten slingeren in ons chaotisch huishouden. Céline schrijft dat ze het fijn vindt om contact te hebben met een schrijfster en ik dat ik haar tekeningen super-chouette vind. Er groeien ideeën en plannen…
Wie weet wat daar uit zal groeien?
In afwachting een pomme d' amour?