Passie voor het ongrijpbare Moderne kunst en hoe we het kunnen leren van een peuter.

Er is iets moeilijk met moderne kunst. Het heeft de filter van de tijd nog niet doorgemaakt en daardoor weten we niet welke stukken universeler zijn dan andere.

De 'verschietachtigheid' vervalt ook met de tijd en dat heeft allemaal invloed op of een werk een klassieker wordt of niet. Zelf ben ik een leek. Wanneer ik door musea loop met teveel moderne kunst ga ik me fixeren op slordige afwerkingen en dat lijkt bij de meesten een voorwaarde te zijn. Wat ik dan weer niet snap want kunst, is toch tonen wat je kunt en is dat dan niet een beetje gemakzuchtig. Je hoort het, ik ken er niets van. Blijkbaar.

Maar gisteren toen mijn drie kinderen besloten om de lente zelf binnen te halen en paasdecoraties te maken - ik heb er zelf echt gee-ee-een zi-i-i-i-i-i-in in met die ijzige temperaturen buiten - kreeg ik een epifanie. En wel door onze jongste. De twee groten (8 en 10) maakten een klassieke kip van een punt in geel karton met vleugels van uitgeknipte handen (hun eigen handen) en een snavel en kam van rood papier. Poten van karton aan dunne touwtjes-benen. Heel klassiek, heel herkenbaar, heel simpel. De kleinste (net 3!) keek naar de kippen in de tuin en naar de groten hun “fees-mus” want ze ziet alles nu in termen van een feestje met haar verjaardag net voorbij. Ze zag de kip niet in het klassieke werk van broer en zus, dus besloot ze af te wijken van de vaste vormen. Ze nam papier en knipte en plakte mee.

Het plezier haar het papier en karton te zien sorteren en de opstelling te bouwen was op zich al een belevenis maar ik zag een concentratie die me deed denken aan Pollock in de film over zijn leven. Dit was niet zomaar kliederen. Dit was de allerindividueelste expressie van een allerindividueelste emotie. Kunst dus.

Ik heb haar nog nooit zo blij gezien met het eindresultaat. Meestal begint ze alles wat ze maakt meteen te verknippen maar ditmaal moest het bij de andere werkjes staan. En als je haar vraagt, “Welke is de mooiste kip?” dan wijst ze enthousiast de hare aan maar ze geeft wel wat krediet aan broer en zus want ze zegt er altijd bij: “Zus de grootste, broer de kleinste 'fees-mus'" en ook “Allemaal spiesiejaal”.

Als ik nu naar de kippen kijk, zie ik in de jongste haar kip inderdaad een heel enthousiaste kip. De kwestie is alleen maar: durven kijken op een andere manier om uit te drukken wat je ziet. Ik zie zelfs dat het Tsjiep is en niet Dijl die ze gemaakt heeft.

Aroma-bar

Ik vertelde al eens over de wijnclub VinCoeur waar mijn lief zich elke eerste dinsdag van de maand met acht andere mannen een hele avond verdiept in wijn. De ene keer al dieper dan de andere keer.

Af en toe doet die wijnclub een expeditie extra muros en op één van die uitstapjes werd mijn lief verliefd - gelukkig voor mij - op een wijnproeversgadget. Een aroma-bar meer bepaald. De bedoeling van een aroma-bar is je neus als wijnkenner trainen. Want er zijn zoals iedereen wel weet slechts vier smaken (zout, zuur, zoet, bitter), vijf voor de muggenzifters (umami) en zes voor de mierenneukers (zeepsmaak) maar meer dan tienduizend geuren door de mens waar te nemen. De chemoreceptoren die verantwoordelijk zijn voor de smaak zijn vele malen geringer dan die voor de geur. 

Misschien is het ook nog interessant om te weten dat alcohol een van de weinige zuivere stoffen is die zowel een smaak als een geursensatie veroorzaken.

Wijn goed kunnen beoordelen vergt dus niet alleen proeven, veel proeven en nog veel meer proeven maar ook een geoefende neus. En dat blijkt nu dankzij zo'n aroma-bar zeer eenvoudig te zijn. En zoals dat gaat met verliefdheden: mijn lief wou niets liever dan een aromabar hebben. "Voor nog geen 300 euro kan je er al een kopen met een vijftigtal geuren. Vanaf 400 euro heb je er al een met tachtig geuren," zei hij. Ik zei hem: "Vanaf een paar euro maak ik er zelf één".

Na schrijven, veel schrijven! naar wijnclubs en aroma-bar-ontwikkelaars in Franse en Engelse wijnstreken had ik een basiskennis. Eerst kwam het logistieke. Geuren zijn nogal vluchtig en om ze zo goed mogelijk te bewaren, moet je een collectie flesjes hebben. Medische aangelegenheden zijn nooit fijn en de herinneringen eraan verdring je maar beter zo snel mogelijk maar ze leveren soms een mooie collectie flesjes op. Bruin glas is ideaal, met het oog op bewaring en bovendien heeft mijn collectie flesjes de ideale maat.

Ik kreeg per mail een hele reeks interessante 'recepten' voor geuren en veel tips over welke geuren er zeker in een Aroma-bar moeten zitten.

Heel veel geuren vind je in de keuken en de tuin. Allemaal eigenlijk maar soms moet je wat geduld hebben voor het juiste seizoen en een beetje zoeken hoe je de geur kan vastleggen. Je kan aromatherapie-recepten gebruiken om een geur in een olie te capteren maar de meeste wijnkenners raden aan om een fles niet dure, neutrale witte wijn te kopen bijvoorbeeld een Pinot Grigio, Colombard of Ugni Blanc en een niet dure, neutrale rode wijn zoals een Merlot of Beaujolais. Met een fles kan je al twaalf geurstaaltjes maken.

Je laat er citroenschil, kruidnagel, etc... - zie lijst hieronder - in trekken en sluit de flesjes goed af.

De meubelmaker in mij, zag de kans schoon om met mijn universiteitsachtergrond in plaats van een nuttigere meubelmakersachtergrond maar niettemin met veel plezier een kastje te maken waar al die bruine flesjes in passen.

Verder bleek er ook een alchemiste - of zo je wil - heks in mij te zitten die dagenlang met druppelaars, trage opwarming, receptjes, alcohol en oliën kleine flesjes vulde met allerlei aroma's.

Strik erom en voila: cadeautje voor mijn lief. 

Hij haalde een score van vijf op dertig. 

Dit wordt een zeer nuttig cadeau,
maar wel eentje met een luchtje aan.

De lijst:

citroen
pompelmoes
mandarijn
limoen
appel
peer
groene appel
perzik
meloen
guave
ananas
passievrucht
lychee
framboos
blauwe bessen
aardbei
braam
kers
pruim
kamperfoelie
oranjebloesem
acacia
anjer
hyacint
iris
pioen
roos
viooltje
banaan
sinaasappel
hazelnoot
amandel
walnoot
vijg
rozijn
hout
dor blad
varen
vers hooi
paddenstoel
truffel
hars
den
ceder
eik
linde
ijzerhard
citroenkruid
tijm
laurier
basilicum
kruidnagel
peper
munt
kaneel
zoethout
vanille
nootmuskaat
honing
amber
muskus
vacht
wild
wildgebraad
leer
gebrande koffie
geroosterd brood
silex
koffie
tabak
cacao
ethanol
zwavel
azijn
rot
schimmel
kurk
teer
beton

Poëzie-albummetjes

Van gedichten naar poëzie-albummetjes.

Het is een klein sprongetje. In mijn boekenkast althans.
Op een rijtje staan daar vijf generaties naast elkaar. Poëzie-albummetjes.
Mijn overgrootmoeder, grootmoeder, moeder, mezelf en dochter. Een collectie vluchtige en minder vluchtige vriendinnetjes die om ter kunstzinnigst naar eigen vermogen een pagina 'voor de eeuwigheid' hebben gevuld. Het eerste albummetje (1918) heeft bijna die kaap gehaald!

Voor altijd en eeuwig, geloof je me niet? Denk aan me wanneer je dit plaatje ziet.

Het is opvallend hoe elke nieuwe heropleving na een poosje stilte samenvalt met een lente.


Tip, tap, top, de datum staat er op. 
Misschien daarom dat ik nu zin heb in een stukje hierover. De laatste (laat ons hopen) sneeuw is aan het smelten, krokusjes en narcissen komen uit en de dagen worden langer.

Er loopt een lammetje in de wei, die zei: 'Jij maakt me altijd blij'.

Een paar dagjes geleden besloot dochterlief haar albummetje weer een nieuw rondje te laten maken onder de ondertussen nieuw bijgekomen klasgenootjes en vriendinnen. En ik nam de andere ter hand. Gewoon omdat ze er daarom staan in mijn boekenkast. Om af en toe eens in te kijken en het bewijs te zien dat sommige dingen niet voorbijgaan.


Rozen verwelken, scheepjes vergaan maar onze vriendschap blijft bestaan.

In de bloeitijd van je leven
wil ik ik jou dit blaadje geven
dat mijn korte wens bevat:
leef nog lang, gezond, tevreden,
vind waar je voet ook mag treden,
trouwe vrienden op je pad.

(klik voor groter)