Was plooien

Krokusvakantie, terwijl de krokusjes moeite doen om door de sneeuwlaag te breken, genieten wij van de simpele zaken in het leven.
Ontbijten op eigen tempo,
voorlezen, tekenen en zo,
en dan wat prutsen, recycleren,
dingen maken met oude kleren.


Als ik aan mijn jaren in school en op de universiteit denk en hoe hard ik gewerkt heb, zowel qua studeren als jobs om te kunnen gaan studeren dan word ik soms moedeloos wanneer ik tegen de berg afstompende huishoudelijke taken aankijk, 's morgens bijvoorbeeld, na een actief weekend met vijf thuis. We hebben een beslissing genomen, bij de derde baby, Manlief gaat werken, ik doe de rest. Voor een paar jaar althans. Dus het is een uitgemaakte zaak. Iemand moet het doen. Dweilen, ramen zemen, afwas, opruimen, niet van harte maar 't gaat, de tuin, schilderen, timmeren, kleine onderhoudswerken doe ik al veel liever maar waar ik onvoorstelbaar tegenop zie dat is de was. Sorteren, in de wasmachine mikken met het juiste wasmiddel, daarna ophangen aan de lijn – in volgorde van de kleuren van de regenboog - of in de droogkas met het juiste programma dat lukt allemaal nog net maar dan... Het kluwen gedroogd goed, strijken, plooien en op de juiste plek opbergen, dat vind ik het zwaarste werk dat er is. Temeer daar tegen dat het oorspronkelijk vuil goed in deze fase beland is, er alweer tien keer zoveel vuil goed bijgekomen is, het is een niet bij te houden cirkel. Knopen aannaaien, kleine herstellingen doen, geknapte spaghettibandjes weer aannaaien, knieën oplappen, gaatjes stoppen... dat hoort ook bij de weg tussen droogkast of waslijn en kast en dat vertraagt de boel nogal. En zakken maken met te klein geworden goed voor de kledingcontainer.
Als incentive voor mezelf heb ik iets nieuw bedacht: T-shirts en andere tricotspullen die fel gekleurd zijn maar te versleten om in een weggeefzak te stoppen, die mag ik in een lange reep knippen en ophaken in een mooi groot rond tapijt voor in onze bibliotheek boven. 't Is daar nogal bloot en koud op de parket dus wat kleur en warmte zal er niet misstaan, ik heb weer een fijne bezigheid tijdens films bekijken - en het is zo simpel dat kinderen het ook kunnen, dochterlief is alvast ook begonnen met een zeer kleurrijk tapijt voor haar eigen kamer - en bovenal de was-cyclus is nu een beetje een schatzoeken en geef toe, wie geniet daar niet van?

Ik zal me nog eens op mijn wasmanden gooien.

Plooi ze!

Boven het tapijt voor de bibliotheek en onder dat van dochterlief voor haar kamer (door haarzelf) Allebei 'work in progress'.