Er was eens een dag
waarop het erg regende
toen was er: de pop!
Omdat het zoveel fijner is sprookjes te vertellen als je er poppen bij hebt, bedacht ik deze pop voor mijn publiek van vijf sprookjesliefhebbers vandaag.
En het verhaal gaat zo: er was een meisje van klei en stoffenstalen en breiwerk dat altijd een rood kapje droeg (nogal wiedes want het kapje zit vast op haar hoofd en kan er niet meer af.)
Ze had een oma die wat ziek was (dat zie je, haar huid heeft niet zo'n gezonde teint.) en zij was echt familie want ze was van dezelfde stof gemaakt. Oma lag in een schattig ledikant, het was een oud ledikant, dat hoort zo, want bij oude mensen horen oude spullen. Ze sliep onder een gehaakte sprei.
Maar er was ook een wolf. Die had eveneens een kostuum, hij deelde het voor het gemak met de oma.
En dit is het verhaal van drie poppen of was het toch maar één?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten