Baltsende uilen en wc-papier-rolletjes

Toen we hier bijna twee jaar geleden kwamen wonen, lag ik de dag van de verhuis, hoogzwanger (bevalling: twee dagen na de verhuis) in een tuinzetel in onze kale woonkamer.
Alle meubels stonden nog in de garage. Het was pikdonker, we hadden maar één lichtpeertje dat al brandde en het was behoorlijk koud buiten. Er was nog niets aangesloten (geen radio, geen tv, geen internet) en we waren ook nog eens te moe om een woord te zeggen.
We waren zo moe dat we zelfs geen zin hadden om naar boven te gaan met een zaklantaarn om lakens en een matras te zoeken om te kunnen slapen.

Maar toen zagen we opeens voor het eerst één van onze buren. Bij het licht van de straatlantaarn. Hij zat boven op de verlichtingspaal, onbeschaamd naar binnen te kijken.
(De gordijnen hingen ook nog niet op. Tiens, nog altijd niet...)

Ik keek recht in zijn ogen en hij knipperde praktisch niet. Zijn naam: Strix Aluco, bosuil voor de vrienden.

Achter ons huis ligt een poel en daar hangen nestkasten waar bosuilen broeden. Dat wisten we pas later.
Op dat moment leek het een toverachtige bode die een boodschap uit Hogwarts bracht.
We waren meteen vol energie: mijn lief zocht zijn fotomateriaal.
(We vonden in die dagen niets maar zijn fototoestel wonderbaarlijk wel op dat moment.)
Trappen op om op een hoger verdiep dichter bij de uil te geraken.
De foto's waren niet echt van goede kwaliteit:

(zoals je ziet, zit hij hier nog naar beneden te staren naar het enige verlichte raam van ons huis.)


maar het was wel een bijzonder moment, die eerste nacht in ons nieuwe huis.
Ondertussen hebben we de uilenkenner van de streek Dries Van Nieuwenhuyse ontmoet (de man die de broedkastjes ophangt bij de poel en af en toe een lezing geeft en die vertelde ons naast het feit dat de uil op onze foto een bosuil was, ook nog allerlei andere wetenswaardigheden over deze sprookjesachtige buur.)

En nu vanavond is er een uilenwandeling want rond deze tijd zijn de kerkuilen aan het baltsen. En steenuilen ook blijkbaar. Dries, die alles over uilen weet, begeleidt de wandeling.

Mijn liefs fototoestel ligt klaar. Ik blijf thuis met de kinderen, het is te laat voor hen, die wandeling. Maar we houden een uilendagje. En als ode aan de uilen maken wij van wc-papierrolletjes een uilenfamilie.
(Omdat we graag dingen maken en om ons huis nog wat voller te zetten.)

(een deukje bovenaan in het wc-papier-kartonnetje en je bent bij wijze van spreken klaar!
voor de geïnteresseerden: bekleden met dun laagje wc-papier met houtlijm en beschilderen)