Een winter zonder Kerst.
Ik kan me het niet beginnen inbeelden. Het is een oerinstinct. Hoe komen we de donkere zes weken door? Met lichtjes en vuur en schittering die we vinden in decoraties en kitsch die we in volle zomer en met gezond verstand nooit van ze levens zouden in huis halen.
Aan het tuinhekje hangt een kerstkrans (die -het moet gezegd- vorig jaar veel sprookjesachtigere was met een laag sneeuw op). In de tuin hangt een lichtsnoer van aan ons tuinhekje het kronkelend tuinpad op en tot aan de voordeur. Vooral om praktische redenen want je ziet er in de winter geen steek tussen vijf uur 's avonds en acht uur 's morgens, maar ook om het een beetje feestelijk te maken. En dankzij de tijdschakelaar krijgt iedereen altijd een warme welkom thuis.
De woonkamer is anders want we zitten nu meer rond de kachel waar er ofwel water opstaat voor een pot thee of een kasserolletje soep.
en er moet plaats gemaakt worden voor ‘de boom’
En wat die boom betreft, die kan niet vol genoeg hangen. Elk stuk dat erin hangt is dierbaar. En ondanks dat er al heel wat sneuvelde blijft er toch genoeg over om de Kerstboom goed te vullen. Als het maar schittert en licht geeft.
{Met mijn favoriete stuk: het 'neger-kerst-engeltje' gemaakt door dochterlief van zeven x x x}
en het kerstdorp eronder. En zelfs de cadeautjes zijn het leukst als ze een ‘beetje’ kitsch zijn en licht geven. Mag ik u voorstellen, mijn favoriete cadeau:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten