Pi

kleinste nestje ooit,

één eendje uitgekomen,

maar zo lief als tien!

Eindelijk is het Mathilde gelukt. Ze heeft een pul! En wat voor een pulletje! We weten nog niet of het een woerd of een eendje is maar zie die pientere oogjes en die bolle wangen en die splinternieuwe zwemvliesjes.
Ik stel u voor: Pi! een dag oud op deze foto.

Maar ik hou mijn hart wat vast want er is weer een Grieks drama in de maak in het hoenderren; Mathilde wil niet geloven dat er maar één pulletje is, na vierentwintig dagen broeden op een heel nest eieren. Normaal gezien komen alle pulletjes uit binnen de vierentwintig uur. Dus blijft ze zitten op het nest. Alleen om snel, snel, snel iets te eten en een snel-badje te nemen verlaat ze het nestje en rent dan rond als een, tja, als een kip zonder kop. Pi die volgt zijn moeder als een, tja, als een pas uit het ei gekomen eendje. Arm pulletje, veel te snel moet hij al meerennen en zelfs meezwemmen. Ze liet in haar haast Pi die dapper op de woeste golven meedeinde tijdens Mathilde haar druk, druk, druk badmoment, achter in het vijvertje waar hij alleen niet meer uit raakte. Ik heb er hem moeten uithalen omdat Mathilde alweer druk aan het broeden was op de overgebleven eieren. Zijn bloedstollend gepiep zette de hele tuin op stelten maar zij kwam niet kijken.
Ik merk dat Mathilde bijzonder lomp is met Pi, ze trapt met haar reuze-zwemvliezen bovenop hem en duwt hem het nest uit wanneer ze voor de zoveelste keer met haar snavel de strootjes en veertjes weer dichttrekt over de andere eieren die ze warm wil houden.
Arme Pi, hopelijk red je het in deze harde wereld, maar ik ben alvast heel blij dat je er bent.