Een wel zeer verborgen hoekje van Frankrijk

In een plaatsje in Frankrijk dat de GPS zelfs niet weet liggen, vonden wij een kunstwandeling die de ontdekking van deze zomer was.

Drie uur wandelen en -ik ben de tel kwijtgeraakt- aantal kunstwerken die intrigeren en boeien en inspireren zomaar in de vrije natuur. Soms was het letterlijk een pad banen door het groen, wat de ontdekking van een nieuw kunstwerk nog boeiender maakt omdat het zo ongelooflijk lijkt dat iemand net daar al eens kwam, laat staan een kunstwerk heen gesleurd heeft, hoewel de meeste werken waarschijnlijk ter plaatse gemaakt zijn. Wat mij nog het meest trof, ontroerde zelfs, waren de anonieme, organische kunstwerken die langs het pad ontstaan door mensen die overweldigd door inspiratie zelf aan de slag gaan met het materiaal dat voorhanden is. De werken groeien ook doordat letterlijk verschillende wandelaars hun steentje bijdragen. Onze oudste was volledig in de ban van deze werken en liep lange stukken voorop om te kunnen bouwen tot wij er aan kwamen. Wij werden een beetje opgehouden omdat de jongste het nogal zwaar had met het bij momenten bijna onbegaanbare pad. Maar... het is haar gelukt! Onze middelste trok de foto's en zo hadden we allemaal een bijzonder vruchtbare en inspirerende wandelnamiddag in het mooie Frankrijk op dat absurde plekje met nog geen veertig inwoners, drie schrijfwijzen, geen gps-coördinaten en de twijfelachtige eer het eindpunt te zijn van de departementale route D41 die zonder verwittiging metamorfeert in een karrespoor dat uitloopt op een caravannetje vol luizige matrassen waarop 'V.I.P' staat geschilderd. Draaien is onmogelijk en het asfalt weer oprijden lukt niet zonder slag of stoot, merkten we tot onze en de auto zijn scha en schande. 

Mayronnes, Meyronnes of Maironnes dus:

Bijschrift toevoegen