"Pauze" 3D-manifest voor het recht op pauze

Titel Installatie:Pauze
Uitvoerder: Jennifer Vrielinck

"Manifest voor het recht op pauze. Je hebt maar één leven. Doe wat je graag doet. Doe het vaak. Als je geen tijd genoeg hebt, stop TV kijken. Zoek niet naar de liefde van je leven. Sta stil. Neem een pauze en laat de liefde jou vinden. Doe dingen waar je van houdt. Gebruik en hergebruik. Analyseer niet alles. Open je armen voor anderen,verenigd in verschillen. Pauzeer en vraag wat iemands passie is. Stop de sleur door je inspiratie te delen met anderen. Wandelen, lezen, schrijven, creëren, wolken bekijken, reizen en verdwalen zijn de enige manieren om jezelf te vinden. Stop af en toe om dingen te bedenken die je wil creëren. Het leven is kort, leef je droom, neem de tijd, neem een pauze en deel je passie.”

Collage - recyclage - installatie op de tentoonstelling BazArt van 25 april tot en met 4 mei 2013 in de Wattenfabriek Herzele.

De installatie is een soort Utopia in het teken van Pauze. Het staat symbool voor de Wattenfabriek met beneden de bibliotheek. Bibliotheken zijn altijd goed voor een blind date met een boek. Symbolisch doordat de boeken hier van de kaft ontdaan zijn. Erboven vind je allerlei vormen van ontspanning uitgebeeld, net zoals er ook in de ateliers boven in de wattenfabriek allerlei ontspanning kan gevonden worden en de 'heilige drievuldigheid' in de rechterkant van de installatie beelden de constante stroom van inspiratie uit. De spiegel verwijst naar 'iedereen die erin kijkt' dus ook jij. 

Wat de commentaar betreft van de jury, het gevoel van overdaad, is correct opgemerkt want ik wou die overdaad in de vrijetijdsbestedingen symboliseren. Iedereen die kinderen heeft die een paar naschoolse activiteiten volgen, kent dat fenomeen. Eerst weet je niet wat kiezen en na een paar jaar kan je niet kiezen wat je best zou laten vallen.

Doordat ik in het dagelijks leven 'toer' met mijn schrijfkoffer in scholen en bibliotheken in Vlaanderen kwam ik op het concept van een draagbare cultuurtempel of toch cultuurkapelletje. Een winkel of een marktplek voor allerlei waren, een collectie ideeën, een installatie dus.

Doordat een van de workshops die ik geef “Hoe schrijf ik een manifest” is, vond ik het niet meer dan passend een manifest voor de Pauze te schrijven. Een manifest heel expliciet (manifest) dus, wordt meestal gebruikt om politieke meningen en/of haat uit te dragen, dus heb ik die grens overschreden door dat te doen voor 'de pauze' met een knipoog naar de Amerikaanse moraliteit.

Idee, concept, visie omtrent het werk:
De installatie is een 3D manifest voor het recht op pauze
– voorkant: internationaal symbool 'Pauze'
– achterkant: het manifest in woordcollage gerecycleerd drukwerk
– binnenkant: letterlijke invulling van pauze
boeken, 'blinde' boeken, ontdaan van seculiere verleiding (omslag, kleuren, marketing)
inspiratie die binnengegoten wordt
Pauze is een moment met een gouden randje, vandaar de gouden rand rond de taferelen
Spiegel: jezelf
Groen, de natuur in de het hoofd en in de spiegel ziet de kijker zichzelf midden in het groen. 
Deze draagbare installatie is een nieuw soort 'kapelletje'. Het geloof: de pauze.
Waar men gaat langs Vlaamse wegen komt men groen tegen. Zoek het, vind het, neem een pauze.

Gebruikte materialen + herkomst:

– Wijnkistjes aan elkaar gemonteerd met oude slotjes en scharnieren
wieltjes van een oud kastje.
Linkse binnen-deel:
– boeken (vrijetijdsboeken uit kringloopwinkel), boekkaften weggenomen en ruggen in linnen herplakt. Eigen Ex-Libris.
– tekst erboven is collage uit de boekkaften
– plank lag bij brandhout
– kijkdoos-tafereel: soldaatjes uit de kringloopwinkel die met behulp van vijltjes en tangetjes 'burger' zijn gemaakt en allemaal een vrije geest symboliseren: lopen, liggen lezen,
pamflet ophangen, beeldhouwen, wandelen... in een labyrint die staat voor: Ken jezelf.
Rechtse binnen-deel:
– spiegel uit kringloopwinkel
– decadry-wrijf-letters uit kringloopwinkel
– restjes knutseldraadjes uit rommellade
– gietertje uit de kringloopwinkel
– drie figuren gemaakt van lege drankblikjes als lichaam, kapotte kousen en een stuk jeansbroek als kleren (verstevigd met houtlijm),
hoofden gemaakt van wc-rolletjes in vorm gekneed met water en houtlijm, de kapsels zijn nep-planten uit de kringloopwinkel (uit bloemstukje)
Alles is 'vernist' met wateroplosbare houtlijm of gekleurd met milieuvriendelijke powertex.

Plagiaat: De pauwen gaan lopen met de paar mooie veren van een Liervinck.

Het kan niet onopgemerkt gebleven zijn dat hier minder enthousiast allerlei gedeeld wordt.
Niet een gebrek aan inspiratie of aan eindresultaten ligt aan de basis, wel integendeel. Het is eerder een angst om nieuwe borelingetjes te grabbel te gooien op internet. 

Deze link is al op aanraden van heel goed bedoelende en vooral mensen met een goede inborst doorgegeven aan uitgeverijen en productiehuizen. Mensen die oog hebben voor leuke dingen en wat meer aandacht willen voor Villa Liervinck.

Nu een tijdje geleden alweer een 'gemarketingd' succes in boekvorm uitkwam inclusief tv-ster, was de verbazing niet klein dat een paar Villa Liervinck-prutsen 
l-e-t-t-e-r-l-i-j-k overgenomen waren. Niet op de manier waarop je niet meer weet wat het oorspronkelijke was of als onderdeel van een leuk ideetje aangevuld met eigen fantasie, nee, letterlijk. Opbouw, zelfbedachte - door mij - technieken en afwerking. Het plagiaat werd met verzwaard hart gekocht - door mij - en thuis onder de loep genomen, alle publicatiedata op Villa Liervinck waren van lang, zeer lang voor de productie van het programma en het boek, zelfs van voor de plannen voor het programma en het boek, eigenlijk van voor dat 'prutsen' hip begon te worden. Sterker, het boek is van een hele poos na het doorsturen van de link naar deze site naar de betreffenden. Jammer vind ik dat. Dat pauwen gaan lopen met de paar mooie veren van een Liervinck. 't Is niet dat ik de spotlights wil en het applaus, ik ben meer een achter-de-schermen-mens, anders zou ik deze link veel meer promoten en marketing voeren maar dat is niet mijn prioriteit. Maar dat mijn creaties gebruikt worden om geld uit te slaan en dat er zelfs geen bronvermelding af kan... En dit voorbeeld was enorm frappant, zelfs mijn driejarige riep enthousiast naar het betreffende object in de glazen kast wijzend: Kijk! Zelfde! maar ook dichte vrienden wezen me al vaker op kleine publicaties in tijdschriften en op andere sites die onbeschaamd overnamen zonder vermelding. Het steekt toch altijd.

Hier wordt ondertussen verder gecreëerd (hype of niet, hip of niet, het is de aard van het beestje). Maar dit beestje zal niet meer op dezelfde manier zijn eieren te grabbel leggen. Nee, misschien komt er wel een Villa Liervinck-boek dat al dat - niet op internet gegooide - schoons zal bundelen als er interesse zou zijn. Anders trekken we misschien wel naar Parijs, daar staan studio's voor een appel en een ei. Er is zelfs een woonplek boven. Het enige wat je moet aantonen is dat je 'kunstenaar' bent. (Meer dan twee werken per week maken of al een paar stukken verkocht hebben) Check! Check! En dan beginnen we een Villa Liervinck- galerij. Villa Pinson de Lyre of zoiets zal dat dan worden. Dit weekend nog maar eens een kijkje gaan nemen?

In het kleurrijke Belleville?

Of in het toeristische Montmartre?