Niets in huis

Tegenwoordig zijn we zo verwend wat betreft alles eigenlijk, dat we klagen over een peulschil. Daarmee is bewezen dat mensen van nature klagers zijn. Ik wil maar zeggen, een blik op de Palestijnse keuken en je beseft in welke overvloed we leven. We hebben alle ingrediënten ter wereld ter beschikking en velen slagen er nog niet in hun kookkunst boven een blik ravioli of een pizza in de oven te laten uitstijgen. De Palestijnse keuken maakt met een handvol meel en een snuifje kruiden ware delicatessen. We hebben vrienden - een gemengd Vlaams-Palestijns koppel - die ons al eens verwenden met een halve dag pure toverkunst. Het was een bijzondere ervaring, een zeer smakelijke overigens. Wij zijn helemaal vergeten hoe we van niets iets kunnen maken.

Een veelgehoorde klacht van ons, de verwende westerling, is dan ook dat we "niets in huis" hebben. Vooral ik maak me daar veel te vaak schuldig aan. Het schijnt dat er vrouwen zijn die dit op vestimentair vlak ook klaren maar ik heb deze dubbelzinnige relatie met mijn voorraadkast. Ze kan niet vol genoeg zitten en toch heb ik vaak het gevoel dat ik niets in huis heb om een deftige maaltijd te maken of gasten te ontvangen.

Een werkpunt dus voor mezelf. En werkpunten moet je niet negeren, je moet ze aanpakken.

Toen ik nog op de televisieredactie werkte, heb ik eens het idee geopperd om een keukenguerrilla te organiseren en te koken met wat er bij mensen in de ijskast lag. Creatief met beperkte ingrediënten. Het idee werd zeer lang serieus in overweging genomen, maar de doodsteek was uiteindelijk dat ik bij een commerciële zender werkte en dat mijn idee niet echt sponsor-vriendelijk was.

Niemand houdt me tegen om het idee hier toch te lanceren.

Situatieschets: boodschappen tijdens het sporten van de kinderen gepland, kinderen doen eerst nog een uurtje huiswerk, honger maar het warm eten is pas voor na het sporten. Een snel vieruurtje? We hebben geen crackers, geen schoolkoeken, geen fruit, geen yoghurt, geen brood.

In de ijskast ligt een rol bladerdeeg en de obligate citroen. Niets in huis dus of toch?

Dat wij, de westerlingen, zo vaak boodschappen doen en nooit de voorraadkast en de ijskast volledig leegmaken draagt bij aan het feit dat er zoveel verspilling is. Wij hebben hier in Villa Liervinck wel een composthoop en kippen maar de hele voedingsindustrie is al belastend genoeg om die daar te laten eindigen. De kasten leeg'koken' is vanaf nu mijn bescheiden bijdrage tegen die belasting en de verspilling. Geen verrassingen meer in de vorm van excentrieke ingrediënten die opeens een hele periode over tijd blijken te zijn , teveel broodbeleg dan we op tijd op kunnen, drie busjes kaneel in de specerijenkast en twee flessen melk die tegelijk aangebroken zijn.

 

Een kwartiertje later hadden we toch een vieruurtje. Lekker bij de gemberdrank die nog over was.

En een lege ijskast voor de nieuwe lading boodschappen.

 

Kaneelvlecht

De bijzonder artistieke manier van vlechten is niet

van mijn hand maar van dochterlief (8 jaar).
Het suikerstrooien is vakkundig uitgevoerd
door de tweejarige.