Favorite Things

Raindrops on roses and whiskers on kittens
Bright copper kettles and warm woolen mittens

Vijf jaar geleden zongen we deze klassieker tweestemmig in een paar boekhandels in Oost- en West-Vlaanderen bij de eerste druk van Zonnebloemenzee. “We” waren: de onvolprezen Cathy Du Prez, een sopraan die we bijna letterlijk van straat plukten (tweemaal een andere, zelfs eenmaal een medewerkster van de boekhandel zelf die na haar uren een zangcarrière had) en ikzelf.

De rest van het repertoire was door Cathy geschreven en gecomponeerd om drie van de vier hoofdpersonages voor te stellen. Favorite Things diende om het complexloze vierde personage uit te beelden dat een beetje autobiografisch is.

Brown paper packages tied up with strings. Zeer zeker! Weinig doet mijn hart zo snel slaan als een pakje in de brievenbus, volledig reglementair met bruin papier en een touwtje eromheen.
Cream colored ponies and crisp apple streudels, mja... Doorbells and sleigh bells and schnitzel with noodles. Wintermens die ik ben, kan ik me die liefde voor sleebellen voorstellen, die deurbel lijkt me moeilijker om van te houden, maar schnitzel als vegetariër kan ik niet echt appreciëren.
Wild geese that fly with the moon on their wings heb ik nooit in het echt gezien maar ik heb er wel een voorstelling van in mijn hoofd. Het lijkt me een droombeeld dat we samen in ons collectief geheugen meedragen. Girls in white dresses with blue satin sashes, Snowflakes that stay on my nose and eyelashes, Silver white winters that melt into springs, allemaal Disney-old school en MGM-romantiek.

Persoonlijk zou ik er echter 'koffers' bij zetten, mocht ik iets mogen toevoegen aan deze klassieker.

Koffers zijn nu eenmaal dragers van beloftes. Net zoals de pakjes in bruin papier met een koordje eromheen jagen ze de fantasie en de verwachtingen hoog op. Euforiemomenten. Meer dan tachtig procent van de avonturenverhalen gaan over het zoeken naar een koffer. Bijna alle schatkaarten hebben een tekening van een koffer of we denken die erbij op de plaats waar een groot kruis staat, een koffer ís het symbool van een schat.

Cliff Richard zong al – behoorlijk macaber vond ik altijd, maar andere tijden-andere zeden – I'm gonna lock her up in a trunk.

Koffers wijzen op oude spullen, schatten, waardevolle zaken maar ook reizen, avonturen en verhuizingen. Over favoriete dingen gesproken.
Misschien ben ik simpel van geest of naïef maar ik heb het idee dat die liefde voor koffers die ik heb niet uniek is maar net zoals het beeld van de ganzen met maanlicht op hun vleugels, een universeel iets is die iedereen in zich meedraagt, iets uit ons collectief geheugen, meegedragen sinds we nomaden waren en gegroeid in de geschiedenis van de mensheid met het vergaren van schatten en geheimen. Vandaar mijn idee dat een koffer misschien wel één van de fijnste geschenken is die je iemand kunt geven. Nee?
Ik heb me alvast 'artistiek' een beetje kunnen uitleven, ook al één van mijn favoriete zaken...