Drugs voor iedereen, gratis en voor niets.

Wat maakt ons vrolijk?

Een cocktail.

Wat is een cocktail?

Een cocktail is een veelkleurige  mengeling. Een veelheid aan ingrediënten die samen een verrassend geheel maken.

Letterlijk: de staart van een haan. Zijn visitekaartje, zijn eigen regenboog, de pluimen op zijn achterste.

Het meest mannelijke element in de hele natuur, door de mens totaal verkeerd geïmiteerd door bij onze soort de vrouwen te laten opdraven met pluimen op hun derrière. Dit is helemaal en totaal naast de kwestie hier maar ik wou het toch nog eens gezegd hebben.

Ik realiseer me dat kleur een vitaal ingrediënt is in mijn leven. Het is mijn dagelijkse portie magie. Ik vertelde je al dat een gebrek aan kleur onder andere je ecologische voetstap vergroot en dat zen niet zo goed voor je gezondheid is in dit stukje, maar hierbij nog een reden om voor kleur te gaan:

Kleur beïnvloedt onze gemoedsstemming.

Alle hocus pocus, 'alternatieve' therapieën en theorieën achterwege gelaten, denk ik niet dat iemand twijfelt hieraan. Je voelt je anders in een rode kamer dan in een witte. Je voelt je anders in een kleurrijke kamer dan in een grijze. 

Binnenhuisarchitecten, kleurconsulenten, designers, verfproducenten en de hele kliek leven er van. En toch... ondanks dat de mogelijkheden legio zijn en de professionele productie duizelingwekkend, is er weinig kleur in ons leven. Iedereen blijft aan de veilige kant van de regenboog. Het valt me op wanneer ik naar buiten kom en bij druilerig weer zoals vandaag iedereen in navenante tinten zie lopen.

Als ik door de regen fiets en bij valavond binnenkijk in de interieurs waar de lamp al brandt en de gordijnen nog niet gesloten zijn, zie ik een onvoorstelbare uniformiteit in het interieur.
Het zeldzame, uitzonderlijk kleurrijk interieur geeft altijd meteen een energiestoot. Je wil blijven kijken en tegelijk meteen naar huis om zelf zo'n effect te creëren in je eigen huiskamer, of op een doek of op papier. Het is sterker dan jezelf. Het is inspirerend.

Ik ben geen wetenschapper maar ik heb me wel aan een theorietje gewaagd of misschien moet ik het een hypothese noemen - weerleggingen, kritiek en discussie welkom - maar volgens mij heeft het allemaal te maken met een staat van gedrogeerd zijn.

Endorfine komt vrij bij het zien van kleuren, of dat is toch wat ik nu zelf weer lees in het hiervoor genoemd stukje. Endorfine – voor diegenen die er nog minder van afweten dan ikzelf – is de morfine van ons eigen lichaam, het werkt prestatieverhogend, en net zoals bij heroïne en opium voel je je blij en gelukkig. Het wordt ook aangemaakt bij een orgasme, maar dit weer geheel ter zijde. Bovendien werkt endorfine verdovend en dat heeft ook soms zo zijn voordelen in het leven.

Om een lang verhaal kort te maken: ik ga ervan uit dat we onszelf volledig legaal kunnen drogeren om vrolijker door het leven te gaan als we wat meer kleur rond ons gebruiken. Meer dan een rode of limoenkleurige contrastmuur bedoel ik dan want die verliezen na een paar keer ook een beetje hun effect.

Kleur ze!
en tot aan de andere kant van de regenboog.

Kloksgewijs beginnend bovenaan links: Mixed Media Prinses, van borstelhok tot extra-meisjeskamer, zelfgemaakte juwelen van de dochtertjes, haken op het strand, onze sofa die ooit gewoon wit was, bloemen uit de tuin, ons washok, het arme-mensen-zeteltje in de woonkamer, de bebreide boom (daar komt nog eens een stukje over), bloemen aan de voordeur, onze eierdopjes, bloemen in de keuken, deurplaat en we zijn rond.

Er was eens een tafeltje

Er was eens een tafeltje, een tweedehands of misschien wel meerderhands tafeltje. Ooit een Kolsvik tafeltje van Ikea dat met vijftig tinten wit was beschilderd door iemand die niet zo avontuurlijk was qua kleuren. Daarna was het dan in een vergeethoek geraakt tot er geldnood kwam en het werd verkocht. Zo kwam het in ons huis en bijgevolg natuurlijkerwijze in mijn atelier.

Het tafeltje was eigenlijk wel handig. Het was een salontafeltje dat kon worden opengeklapt tot tweemaal zijn oppervlakte. Handig om puzzels te maken of gezelschapsspelletjes te spelen. Onder het tafelblad, in het onderstel zat een opbergbak voor spelletjes of dekens.

Ik schilderde de bovenkant toen ik in mijn vijverperiode was - ten tijde van de vijverstoel - en de opengevouwen binnenkant toen ik in mijn steampunk-periode was.
Het onderstel - nog steeds de vijftig tinten wit - daar kwam ik niet toe. Vooral omdat het het merendeel van de tijd toch aan het zicht onttrokken was.

Op een dag kwam er visite, een lief gezinnetje, met een mama, een papa en twee dochtertjes, de mama werd verliefd op het tafeltje - althans de bovenkant ervan - de binnenkant was een fijne verrassing, het onderstel, daar had ze misschien zelf een ideetje voor.

Geen week later was een ruil beslecht. Wij, een nieuwe salontafel en het tafeltje van dit sprookje staat nu in een lief meisjeskamertje. De ruil was niet helemaal correct. Onze nieuwe salontafel is een juweel en daarom lieve mensen komt er snel nog een vervolgje.
Materieel voor het lieve gezinnetje, virtueel voor jullie lieve lezers maar dat zal zijn nadat ik mijn jaarlijkse interimjob bij de Sint heb afgehandeld.