Eduard

Terwijl mijn lief op 1 mei - een mooie ode aan de dag van de arbeid - aan het spitten was in de woestenij die straks nog een stuk tuin van ons zal worden, hoorde hij een hoog gefluit. Omdat het heel lang aanhield en bovendien tot in huis hoorbaar was, bedacht hij dat dit waarschijnlijk niet zomaar een vogel was. Hij trok op onderzoek uit in het stort dat achterin onze tuin was achtergelaten door de vorige bewoners. En in een hoop netten zat een egeltje verstrikt. Het schudde en beefde en het zag er halfdood uit. Nu is mijn lief niet altijd fijngevoelig naar buiten toe maar dierenleed, o wee. Hij kwam doodsbleek binnen met het sukkelachtige diertje.
De kinderen waren meteen ook zwaar onder de indruk.
Omdat ik geen beter idee had, belde ik het dichtstbijzijnde V.O.C.
Mijn idee bleek het beste want ze zeiden dat we het egeltje meteen mochten brengen. 1 mei, zondag, feestdag, het deed er niet toe. De volgende dagen volgden we de toestand via de telefoon. Die mensen van het V.O.C. zijn fantastisch. Ze kregen het egeltje dat zwaar ondervoed en uitgedroogd was er door. Niemand weet hoe lang hij vastgezeten heeft in het net. Hij zat onder de teken en vlooien.
Twee weken later, vandaag dus, mochten we het egeltje, ondertussen Eduard gedoopt, terug uitzetten in zijn eigen habitat. Hij is tiptop en de kinderen hebben een huisje voor hem in elkaar geslagen. De eerste dagen krijgt hij nog kattenbrokjes, daarna moet hij zichzelf weer leren redden. Maar dat zal geen probleem zijn, als ik de slakken in mijn moestuin zo zie...

Eduard, vers uit het V.O.C Geraardsbergen-Lierde waar ze hem helemaal erbovenop hebben geholpen. Bedankt lieve mensen!

Winkelen in de tuin ofte het fenomeen Moestuin!

Goedkoper dan therapie en goedkoper dan pakweg de eerste de beste warenhuisketen. Groenten uit de tuin. Twee vliegen in één klap. Ik heb er meteen ook een Zen-tintje aan gegeven. Alhoewel een moestuin op zich al een ongelooflijke schoonheid heeft.

Eigenlijk is het een fenomenale zintuigelijke ervaring die zijn gelijke niet kent. Die geur, het zicht, (dat gevoel van aarde en klei tussen je vingers en compost, dat maakt me helemaal lyrisch, het echte zwarte goud...) het geluid van die vogels en een briesje en dan die smaak, jongens, die smaak... alleen daarom zou je het al doen.