maandag 14 april 2014

Milieu-pessimisme vs kinderen

Het is moeiijk om niet hyperdepressief te worden wanneer je de krant openslaat. Hoe we ook ploeteren met bio-eten en bio-tuinieren... toch gaat de wereld aan sneltempo ten onder aan verontreiniging, plastiek, vergif dat in hallucinante hoeveelheden geproduceerd wordt. Sociale media, de kranten, de radio, alles galmt van de trieste berichten, teveel mensen, te weinig natuur, te weinig bijen, te weinig biodiversiteit....

En dan zie je je kinderen bezig en voor je je bedenkt hoe triestg de erfenis is die ze krijgen, schenken ze jou al die splinter hoop die je nodig hebt om te blijven verderdoen.
We hadden al een insectenhotel samen gemaakt:
























maar we hebben nu een soort boormachine op kinderformaat, zo'n klein hobby-model en er liggen mooie planken op de houtstapel dus Tilia kreeg een creatieve opstoot en besloot een klein insectenhotel te maken met bloemen erbij, "Ook al help ik maar één solitaire bij mama."

Ook al helpt ze maar één solitaire bij, mij heeft ze alvast geholpen, elke keer wanneer ik naar de omheining kijk, zie ik dat schattig insectenhotelletje hangen en dat sprankeltje hoop dat de kinderen onze toekomst zijn en het misschien wel beter dan ons zullen aanpakken.